خونریزی داخل حفرات بدن می‌تواند به دنبال یک آسیب (مثل شکستگی یا جراحت نافذ) روی دهد ولی ممکن است به صورت خودبه‌خودی هم اتفاق بیفتد (مثلاً خونریزی از زخم معده). مهم‌ترین خطر خونریزی داخلی، شوک است. به‌علاوه، خون می‌تواند در اطراف اعضایی مثل ریه‌ها یا مغز تجمع کند و فشار تخریب‌کننده‌ای بر آنها اعمال کند. در صورتی که در یک بیمار، نشانه‌های شوک بدون وجود خونریزی آشکار بارز شده باشند، باید به خونریزی داخلی مشکوک شوید. به دنبال خونریزی از سوراخ‌های بدن (گوش، دهان، پیشابراه یا مقعد) بگردید.
مباحث زیر را هم ببینید:
فشردگی مغز ، آسیب له‌شدگی . «شوک» را (در صورت وجود) درمان کنید.
تشخیص
در ابتدا، پوست رنگ‌پریده، سرد و مرطوب است. با ادامه خونریزی، رنگ پوست ممکن است به آبی ـ خاکستری (سیانوز) تغییر پیدا کند.
نبض سریع و ضعیف
تشنگی
تنفس سریع و کم‌عمق
منگی، بی‌قراری و تحریک‌پذیری
امکان دارد بیمار از حال برود یا بی‌هوش شود.
خونریزی از سوراخ‌های بدن
در موارد آسیب‌های شدید و خشونت‌بار «الگوی کبودشدگی» (ناحیه‌ای از پوست دچار تغییر رنگ که از نظر شکل با طرح لباس، اشیای له‌کننده یا ابزارهای مهارکننده [ مثل کمربند ایمنی ] مطابقت دارد) قابل مشاهده است.
درد
اطلاعاتی از بیمار که حکایت از آسیب یا بیماری اخیر دارد؛ داشتن سابقه از حادثه خونریزی داخلی مشابه؛ یا استفاده از داروها برای کنترل کردن بیماری‌های طبی مثل ترومبوز (در این وضعیت، لخته‌های ناخواسته‌ای در رگ‌های خونی تشکیل می‌شود).
نظرات بسته شده است.