نام تاریخی آن (کرمانیا )و یکی از ایالات تاریخی ایران است این استان در نقطه تلاقی راه‌های ارتباطی فارس،سیستان،خراسان و هندوستان قراردارد در کتیبه بستون نام این ایالت بوتیه (بوتیا)آمده است پس از ظهور اسلام گروههای از اعراب به این ایالت مهاجرت کرده و در آن مسکن گزیدند از سال 102 ه ق تسلط بنی‌امیه بر ایالت کرمان بیشتر شد.
همچنین ابو‌علی ابن الیاس در سال 315 ه ق از طرف سامانیان بر حکومت کرمان گماشته شد. گنجعلی خان از امرای معروف دوره صفویه که نزدیک به 30 سال در ایالت کروان حکومت کرد آثار و ابنیه با ارزشی از خود به یادگار گذشته است . این بنا نیاز به عنوان مظهری از هنر معماری دوران صفویه پا برجاست.
استان کرمان پهناور ترین استان کشور است ایران در سال 1383 به شمار می‌رود.و مساحت آن معادل 181معادل 181,714 کیلومتر مربع می‌باشد که حدود 11 درصد از خاک ایران را در بر گرفته است.
جمعیت آن بر اساس سر شماری سال 1375 بالغ بر 565 ،008 ،2 نفر (دهمین استان کشور )و همچنین بر آورد جمعیت استان در سال 1383 معادل 683 ،380 ،2 نفر پیش بینی شده است که 52/2% در نقاط شهری و 46% در نقاط روستایی و 2/1 غیر ساکن هستند و دارای تراکم جمعیت نسبی 11 نفر در هر کیلو متر مربع (بیست و ششمین استان) می‌باشد.
با توجه به آخرین تغییرات تقسیمات کشوری، استان کرمان در جنوب ایران واقع شده که از شمال استان خراسان جنوبی و یزد، از مشرق به سیستان و بلوچستان، از جنوب به استان هرمزگان و از مغرب به استان فارس و یزد محدود می‌شود .
قسمت‌های شمالی وشرقی استان از کویر لوت با ویژگی‌های طبیعی خود در برگرفته است. بلندترین نقطه استان کرمان کوه هزار با 465،4 متر ارتفاع می‌باشد. که در جنوب شرقی شهر کرمان واقع است.
آب و هوای استان متغییر بوده و در نواحی کوهستانی و مرتفع دارای هوای سرد و در نواحی پست و جلگه‌ای دارای هوای گرم می‌باشد.
میزان بارندگی سالانه آن در سال 1381 معادل 84 میلیمتر و روزهای یخبندان آن 74 روز در مرکز استان (شهر کرمان) بوده است.
تنها رودخانه دائمی این استان هلیل رود می‌باشد که مهمترین رود استان به شمار می‌آید و حوضه وسیعی از دشت حاصلخیز جیرفت را آبیاری می‌کند و یکی از پر برکت‌ترین رودهای ایران محسوب می‌گردد. طول 378 کیلومتر و از کوهستان هزار سرچشمه گرفته و در نهایت به هامون جازموریان می‌ریزد.
در منطقه تنگ نر آب سد جیرفت (بزرگترین سدمخزنی استان) واقع شده که احداث آندر سال 1370 خاتمه یافته است.
هر یک از استان های ایران به اقتضای ذخایر طبیعی و فعالیتهای صنعتی و ذوق خود دارای شهرت داخلی و جهانی می‌باشند.
قالی، زیره، پسته، خرمت و ذخایر معدنی (مس سرچشمه) نیز بخشی از دلایل معرفیت این استان است.
مهمترین محصولات کشاورزی و باغی استان عبارتنداز: غلات، حبوبات، پنبه، چغندر قند، سبزیجات، محصولات جالیزی، انواع میوه، گردو، فندق و گیاهان دارویی و غیره …
صنایع دستی مشهور استان عبارتنداز: قالی دستباف، شال بافی، پته دوزی، چادر شب بافی، حصر بافی و غیره …
برخی از آثار تاریخی، طبیعی، و جاذبه‌های گردشگری استان عبارتنداز: بافت: غارترنگ، غارشب پره (خفاش)، چشمه عروس، منطقه گردشگری بردسیر: آب گرم قطعه عسگر، ارگ تاریخی بردسیر، آب گرم قطعه عسگر، ارگ تاریخی برد سیر، بم: مجموعه تاریخی ارگ بم، میل نادری، قطعه دختر، جیرفت: سدجیرفت، آبشار دو ساری، محوطه باستانی کار صندل و دقیانوس، رفنسنجان: مجموعه تاریخی حاج آقا علی، برج فردوسیه، بازار اصلی شهر و قیصریه آن، کاروانسرای کشکوئیه، راور: مسجدجامع صاحب الزمان، تکیه حضرت ابولفضل ، زرند جهار برج، یزدان آباد، برج عبدالله خان، قلعه و حمام تیکدر، سیرجان، کاروانسرای ابراهیم‌رخان، امام زاده علی، آب انبار قدیمی سیرجان، بادگیر چیقی، شهر بابک، روستای تاریخی میمند، غار ایوب، عنبر آباد: امام زاده حضرت ابوالفضل، کرمان: مسجد جامع، موزه صنعتی، گنبد جبلیه، حمام وکیل، مقبره شاه نعمت الله ولی ، باغ و عمارت شاهزاده ( ماهان) مجموعه تاریخی گنجعلی خان، حمام و بازار ابراهیم‌خان، کوهبان: خانقاه شیخ ابوسعید البخیر، قلعه دختر، مقبره آخوند، کهنوج: آب گرم تنگ آشوبیه (آشوب)، قلعه تاریخی کهنوج، منوجان: امامزاده شاه اشرف، قدمگاه حضرت علی در روستای بارگاه.
نظرات بسته شده است.