مصدوم بیهوشى که نفس مى‌کشد و قلبش ضربان دارد را باید در وضعیت بهبود قرار داد. اگر بیمار در این وضعیت قرار داده شود شما مى‌توانید مطمئن باشید که: راه تنفس باز مى‌ماند، زبان نمى‌تواند به عقب گلو بى‌افتد، و سروگردن در وضعیت کشیده قرار مى‌گیرد به‌طورى که هوا بدون برخورد با مانع شش‌ها مى‌رسد، و آب دهان یا سایر مایعات موجود در دهان بیمار از گوشهٔ دهان بیرون ریخته و نمى‌توانند خطرى براى مصدوم ایجاد کنند. بسته به شدت جراحت یا شرایط مصدوم شما مى‌توانید در این تکنیک تغییراتى بدهید تا از بدتر شدن حال او جلوگیرى کنید.
قرار دادن مصدوم در وضعیت بهبود در بدو امر، زمانى‌که شما دارید مصدوم را معاینه مى‌کنید یا مصدوم دچار شکستگى در ستون فقرات است کار چندان درستى نیست. اما زمانى‌که تنفس براى مصدوم مشکل یا تنفس صدادار است و با بازکردن راه هوا هم اشکال برطرف نمى‌شود یا زمانى‌که اجباراً مصدوم باید رها شود (که خیلى به‌ندرت اتفاق مى‌افتد) بایستى بلافاصله این تکنیک را به‌کار برد.
تصاویر زیر مراحل مختلف چرخاندن مصدومى را که به پشت افتاده است نشان مى‌دهد؛ اگر مصدوم به روى صورت یا به یکى از پهلوها افتاده انجام تمام مراحل لازم نیست. اگر مصدوم عینک به چشم دارد بایستى قبل از چرخاندن سر او عینکش را بردارید تا به چشم آسیبى نرسد.
– در مورد مصدوم چاق:
شما ممکن است ناچار شوید در مورد مصدوم چاق از هر دو دست خود استفاده کنید. لباس را از شانه و باسن بگیرید و مصدوم را بکشید به‌طورى که سنگینى بدن او روى ران‌هاى شما بى‌افتد. اگر شخص دیگرى در محل وجود دارد او مى‌تواند زمانى‌که شما او را مى‌چرخانید سر او را نگه دارد یا اینکه از او بخواهید که کنار شما زانو بزند و با دو دست خود باسن مصدوم را بگیرد و شما شانه‌هاى مصدوم را بگیرید و از سر او محافظت کنید. ممکن است لازم شود که بعضى از حاضرین روبروى شما قرار گیرند و در حالى‌که مصدوم را به سمت خود مى‌کشید، او را به طرف شما هل بدهند.
۱. مستقیم پهلوى مصدوم زانو بزنید حدود ۳۰ سانتى‌متر از او فاصله بگیرید در این حال باید صورت شما همسطح سینه مصدوم باشد. سر او را به‌سوى خود برگردانید و به عقب خم کنید. چانه را به بالا بکشید (به مبحث بازکردن راه تنفسى مراجعه کنید).
۲. دست مصدوم را در کنار تنه در طرف خود زیر باسن وى قرار دهید به‌طورى که اگر امکان داشت کف دست رو به بالا باشد. دست دیگر وى را روى سینه بگذارید. پاى سمت دیگر را از زیر زانو یا پاشنه پا بگیرید و روى پاى نزدیک خود قرار دهید.
۳. با یک دست سر را نگه دارید و با دست دیگر شلوار او را از ناحیه باسن بگیرید و سریع مصدوم را به سمت خود بچرخانید به‌طورى که سنگینى تنه روى زانوهاى شما بى‌افتد.
۴. در حالى‌که هنوز سنگینى مصدوم روى زانوى شما است دوباره سر او را تنظیم کنید و مطمئن شوید که راه تنفس باز است
۵. بازوى بیمار را از آرنج خم کرده و در وضعیت مناسبى قرار دهید که بتواند سنگینى تنه را تحمل نماید (سنگینى بالاتنهٔ مصدوم باید روى این دست بى‌افتد).
۶. پاى مصدوم را از زانو خم کنید و ران او را کاملاً به سمت خود بکشید تا بتواند سنگینى قسمت پائین بدن را تحمل کند.
۷. با دقت دست دیگر مصدوم را از زیر تنه وى بکشید و به موازات بدن او قرار دهید. حسن اینکار در این است که از غلت زدن مصدوم به پشت جلوگیرى مى‌کند.
تغییرات:
در مواردى‌که مصدوم از ناحیهٔ بالاتنه یا پائین‌تنه دچار شکستگى شده است و هم‌چنین زمانى که مصدوم در یک محیط بسته گیر کرده است یا آنکه نمى‌توان عضو صدمه دیده را خم کرد و از آن به‌عنوان حائل استفاده نمود، نباید از روش بالا استفاده شود. در این‌گونه موارد شما مى‌توانید با قرار دادن یک پتوى لوله شده در کنار مصدوم وضعیت بهبود را براى او فراهم کنید. از این روش مى‌توانید در مواردى که باید مصدوم در وضعیت بهبود با برانکارد حمل شود، نیز استفاده کنید.
نظرات بسته شده است.