بوتیمار

مشخصات : 75 سانتیمتر . یک پرنده باتلاقی بزرگ ، قهوه ای رنگ و حواصیل شکل با بدنی پر خط و خال ، که پاهای بزرگ سبز رنگ و صدای مشخصی دارد . موقع احساس خطر بی حرکت می ایستد و سر و منقار خود را به طرز خاصی عمودی نگه می دارد . به حالت قوز کرده ، در حالی که سر خود را پایین گرفته است راه می رود. آهسته و به دشواری پرواز می کند و پس از اوج گرفتن گردن خود را جمع می کند . بال های گرد و پهن آن دارای راهراه سیاه و قهوه ای است که در پرواز به خوبی مشخص است . تک زی است و اغلب خود را از انظار پنهان می کند . معمولا در نور کم غروب یا صبح خیلی زود فعال است و طی روز در نیزار ها پنهان می شود . ممکن است با نابالغ (( حواصیل شب )) که خیلی کوچکتر است ودر سطح پشتی خالدار است اشتباه شود .

زیستگاه:نیزارهای انبوه، باتلاق ها، مانداب ها،و ساحل در یاچه ها . در بین نی ها آشیانه می سازد .

پراکندگی : زمستان نسبتا فراوان است . در سال های پر باران به تعداد فراوان در سیستان زادو ولد می کند. امکان دارد در سواحل دریای خزر ،فارس و خوزستان نیز زادو ولد کند .
 

بوتیمار از جمله مرغان افسانه ای ادبیات پارسی است که به خسیسی و خست شهره است .مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می برده اما آن هنگام که به رودخانه و دریا می رسیده ،چه غم بسیار می خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد ، زین جهت آب نمی خورده . از بوتیمار به نامهایی دیگر چون کیلان -غم خورک-مرغ غصه – نیز یاد می کنند . گرچه از بوتیمار به عنوان مرغی افسانه ای یاد شده اما به حقیقت بوتیمار گونه ای از بلند پایان است و زیر گونه خانواده حواصیل ها شمرده می شود که بیش از پانزده گونه از آنان تا به امروز شناخته شده و دو زیر گونه از انان نیز در ایران به همین نام شهره اند که در سیستان و سواحل خزر به میان نیزار ها و باتلاقها به فصول پر باران می زیند که بوتیمار و بوتیمار کوچک نامیده می شوند . بوتیمار آهسته و به دشواری و در ارتفاعی کم پرواز می کند و گردن خود را در هنگام پرواز جمع می کند و به هنگامه خطر بی حرکت می ایستد و منقار خویش را به شکلی خاص عمودی نگاه می دارد و به شکلی گوژ پشتانه حرکت می کند . وی رابطه نا مانوسی با انسان دارد و غالبا از انسان دوری می جوید و بیشتر به صبح زود یا به هنگام غروب از مخفی گاه خود بیرون می اید.