این مسجد در جانب غربی خیابان پیغمبریه و نزدیک مزار پیغمبریه واقع گردیده، فاقد کتیبه تاریخی و معروف است که آن را شاه تهماسب صفوی به عنوان مسجد حرمسرای شاهی بنا کرده است . این مسجد دو در دارد . یکی، از جانب خیابان پیغمبریه و دیگری در کوچه جنوبی مسجد که از آنجا به حیاط مدرسه و مسجد می توان راه یافت . این در را در حدود سال، 1300ه-. ق، در راهرویی زیرزمینی که به حرمخانه منتهی می گردیده است ، احداث کرده اند . اکنون مدرسه را خراب کرده و به جای آن، دبستان نوبنیادی ساخته اند . داخل مسجد ، محوطه سرپوشیده ای به وسعت 200 متر مربع است که با طاق های آجری و ستون های سنگی پوشش یافته است . ازاره و دیوارهای اطراف و ده ستون وسط مسجد، از سنگ مرمر است . بالای ازاره مرمری به پهنای بیش از نیم متر ، کاشیکاری است و کاشی های آن زیبا و ظریف و به رنگ آبی است و دور آنها را با کاشی مشکی و سرمه ای حاشیه داده اند . در وسط طاق دوم مسجد ، محرابی است که دور آن کاشی آبی رنگ کار گذاشته اند و اسامی ائمه (ع) به خط نسخ و به رنگ سفید در آنها منقوش است . محراب مزبور با اسلوب مقرنس سازی گچبری و رنگ آمیزی شده و در جبهه آن در وسط دیوار، قطعه سنگی از مرمر صیقل کاری گذاشته شده که اثر پنجه بزرگ فرورفته ای را نشان می دهد که در سنگ کنده کاری شده است . شهرت دارد که این، اثر پنجه امام علی (ع) است . بقیه طاق ها و دیوارهای مسجد با گچ سفید شده و طاق های پنجم و ششم را هم از وسط تخته کوبیده و دو اشکوبه کرده اند که اشکوب بالا به بانوان اختصاص دارد .
نظرات بسته شده است.