در مواردى‌که قلب مصدوم ضربان ندارد و تنفس انجام نمى‌شود وظیفه حیاتى شما برقرارى تنفس و گردش خون براى تأمین جریان اکسیژن به مغز مى‌باشد. اول، اطمینان از باز بودن راه تنفس مصدوم؛ دوم، نفس دادن به مصدوم به‌وسیله متورم کردن شش‌ها و رساندن اکسیژن به خون (تنفس مصنوعی)؛ سوم، به گردش درآوردن خون به‌وسیله وارد آوردن فشار خارجى روى قفسه سینه (کمپرس قلب).
استفاده سریع و مؤثر از تنفس مصنوعى (و اگر لازم باشد) همراه با کمپرس قلب از بدتر شدن وضع مصدوم تا زمانى که تحت نظر پزشک قرار گیرد جلوگیرى مى‌کند و باعث نجات جان او مى‌شود. این اعمال که نجات زندگى نامیده مى‌شود حتماً بایستى اجراء شود، حتى اگر تردید دارید که مصدوم زنده بماند. روش‌هاى نجات زندگى را باید آنقدر ادامه بدهید تا: تنفس و نبض منظم مشاهده شود؛ شخص واردتر از شما عهده‌دار این امر شود؛ یا اینکه پزشک سر برسد.
نظرات بسته شده است.