پایه آتشدان های نقش رستم

باستناد روایات و نوشته‏های مورخین یونان و عدم کشف آتشکده در این‏ دوره تا حدودی میشود قبول کرد که در این دوره ایرانیان معبدی نداشته‏اند. ولی چه‏بسا برای نگهداری آتش مقدس در مقابل باد و باران وجود محلهایی‏ که بآن آتشکده یا آتشگاه مینامیم ضرورت داشته است.بدین سبب عده‏ای، آتشدان سنگی بجا مانده در پاسارگاد و پایه آتشدان واقع در نقش رستم و آتشدان سنگی تخت جمشید را مربوط به دورهء هخامنشی میدانند.در روی‏ برخی از مهرهای دروهء هخامنشی نیز تصویر آتشدان دیده میشود که بیشتر شبیه آتشدان آرامگاههای ماد و هخامنشی است.

همچنین در استان فارس در یکی از باغهای دوردست سیلان که بنام«باغ بدره» معروف است تخته سنگی به بلندی 15/2 متر قرار دارد که نزدیک کوهستان‏ بمسافت کمی از استخر آب و چشمه‏سارهای گوشه باغ واقع میباشد.شکل‏ آن نزدیک به هرم مربع القاعده ناقص است و گودال جای آتش در قسمت بالای‏ آن دیده میشود.این محل هم‏اکنون بنام امامزاده فاطمه زیارتگاه مردم آن‏ نواحی بوده و مقابر مردم محل نیز در اطراف آن وجود دارد.

نزدیک تخت جمشید در اطرف کوه رحمت و کوههای نزدیک آن در بعضی‏ نقاط حفره‏هائی دیده میشود که محل افروختن آتش مربوط به مراسم مذهبی‏ بوده است.در کوهستان نقش رستم حفره‏های آتشدانی را میشناسیم که بنام‏ پوزه آب‏بخشان خوانده میشود هم‏چنین استودانهای دیگری از عهد هخامنشی‏ در کوه رحمت بین تخت جمشید و خیرآباد(14 کیلومتری جنوب تخت جمشید بنام آخور رستم وجود دارد.

آثاری که ذکر شد با وجودیکه مربوط به افروختن آتش است هیچکدام‏ شبیه آتشدانهای سکاوند و نقش رستم و قیزقاپان نیست.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.