تالاب شیرین سو

نام انگلیسی:  Shirinsoo wetland     نام فارسی :  تالاب شیرین سو

تالاب انسان ساخت و دائمی  شیرین سو در موقعیت جغرافیایی N352958 و E482631 در کنار شهر شیرین سو ، در شمال غربی و در فاصله 40 کیلومتری شهرستان کبودراهنگ و 95 کیلومتری شهر همدان ، با ارتفاعی برابر 1806 متر از سطح آزاد دریا واقع گردیده است، که دسترسی به آن از طریق راه آسفالته کبودراهنگ به شیرین سو- قیدار میسر می باشد. وسعت محدوده تالاب درحدود 300 هکتار و وسعت دریاچه آن 43 هکتار ، می باشد. از منابع آبی تالاب می توان به  چشمه آبی کهر آباد که در نزدیکی تالاب و محور کبودراهنگ – قیدار قرار دارد ، و نیز رودخانه حسین آباد واقع در 5 کیلومتری شمال شرقی سد، اشاره نمود. در کل محدوده مورد نظر بخش کوچکی از حوضه آبریز قره چای می باشدکه در تقسیم بندی کلی هیدرولوژی ایران جزء حوضه مرکزی و در تقسیم بندی طرح جامع آب شور زیر حوضه ششم از حوضه شماره 1 منطقه هفتم مطالعاتی با کد 6-1-7 محسوب گردیده است.

رودخانه اصلی آن که از کوه آق داغ سرچشمه می گیرد به صورت فصلی است و به دشت کبودراهنگ تخلیه می گردد. بیش از 80 درصد از مساحت حوضه در ارتفاعات 1800 تا 1900 متر واقع گردیده است. رودخانه فصلی شیرین سو از جریانهای فصلی می باشد که در خروجی حوزه به دشت کبودراهنگ تخلیه می گردد و از طرف دیگر رودخانه فصلی حسین آباد پس از عبور از روستاهای حسین آباد و باباخنجر به همان دشت تخلیه می شوند. این تالاب همه ساله در فصل مهاجرت پذیرای تعداد زیادی پرندگان آبزی وکنار آبزی می باشد که می توان به گونه های : پرستوی دریایی نوک کلفت ، تنجه، لک لک سفید، اردک سرسبز ،آنقوت، فیلوش، کشیم کوچک، باکلان بزرگ، کشیم بزرگ، اگرت بزرگ، باکلان کوچک، بوتیمار کوچک، پرستو دریایی ، خوتکا، آبچلیک پا سرخ، چوب پا ، چنگر نوک سرخ، کاکایی سرسیاه، پرستودریایی نوک‌کاکایی، فلامینگو ، کاکایی نقره ای، دم جنبانک ابلق و.. اشاره کرد. بالحاظ وضعیت  پوشش گیاهی ، گونه های  درمنه و گون و خانواده های نعنائیان، چتریان ، شب بو ، گاوزبان ، گندمیان و بقولات پوشش غالب منطقه هستند. تنوع اکولوژیک بالای منطقه ، نیاز اساسی به برنامه های حفاظتی و مدیریتی را می طلبدکه با پیگیریهای بعمل آمده و براساس آگهی رسمی شماره 19339 مورخ 4/5/90 از تاریخ 15/12/89 به مدت پنج سال از سوی شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفی گردید.