این بنا در ضلع شمالی خیابان خواجه نصیر واقع است . بنای کنونی مسجد در دوره اخیر جایگزین بنای اصلی شده و فاقد جنبه های تاریخی و هنری است . ازبنای اولیه مسجد، تنها یک ستون سنگی و دوستون چوبی مقرنس کاری برجای مانده است . ستون سنگی درسال های اخیر به موزه مراغه انتقال یافته است . ستون مزبور، استوانه ای شکل و مرکب از 20 قطعه است که روی هم 5 متر ارتفاع دارند . قطر این ستون، 60 و ارتفاع آن، 186 سانتی متر است . در بخش میانی این ستون، به ارتفاع 160 سانتی متر، کتیبه ای به خط ثلث نوشته شده است . تاریخ این کتیبه، 864ه-.ق و متن آن شامل اسامی عده ای ازاقطاب و اعاظم شیوخ صوفیه است و در آخر آن، عبارات ذیل نقر شده است : "کتبه حسن خلیل الدین شیخ مجاهد شیخ بایزید شیخ شهاب الدین عمل علی حجار". با توجه به این کتیبه به نظر می رسد که متون مزبور، مربوط به خانقاه بوده است . درسمت راست حیاط مسجد، ساختمان نسبتا قدیمی سفره خانه و حجرات و یک ایوان سراسری قرار دارد . درطبقه فوقانی این قسمت، بنایی وجود دارد که گویا جماعت خانه صوفیه بوده و دارای ستون های چوبی است که همه با کتیبه هایی به خط نستعلیق و نسخ و نقوش اسلیمی و گل و بوته هایی برروی چوب زینت یافته اند . گذشته ازمتون یادبود مذکور، بر دیوار جنوبی مسجد و در طرفین محراب، دوسنگ قبر کارگذاشته اند که سنگ اول، مورخ به سال 1015 و سنگ دوم، مورخ به سال 1057 ه-. ق است . این سنگ ها ارتباطی با بنای مسجد ندارند؛ بلکه هنگام تجدید بنای مسجد دردیوار نصب شده اند . در بالای درفرعی مسجد که درکوچکی است و روبه جنوب باز می شود نیز کتیبه ای سنگی کار گذاشته شده است . دراین کتیبه که بعد ازتعمیر مسجد، ازبنای قبلی به بنای فعلی انتقال داده شده است، به خط نسخ بسیار پخته و ممتاز، عبارت "کعبه العشاق" منقور است که خود ارتباطی با صوفیه و ستون یادبود دارد.
