پل سیوند، مرودشت

این اثر در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۸۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل که امروزه به صورت ویرانه ای درآمده ، در شمال شرق شیراز و 2 کیلومتری شمال روستای سیوند – از توابع مرودشت – بر روی رودخانه پلوار ، در مسیر کاروان رو قدیم شیراز به کرمان واقع گردیده است. با توجه به ویرانی این پل ، از جزئیات معماری و نیز تاریخ ساخت آن اطلاع دقیقی در دست نیست ؛ اما با توجه به اینکه این پل در مسیر ارتباطی پاسارگاد و تخت جمشید و جاده های مهم دوره هخامنشی قرار دارد ، احتمال می رود بنای اصلی پل مربوط به دوره هخامنشی یا ساسانی باشد که در دوره اسلامی چندین بار – و آخرین بار در دوره صفوی – مرمت و بازسازی شده است. با توجه به بقایای برجای مانده و نقشه بازسازی شده (نقشه ش 150) ، پل سیوند قبل از ویرانی (احتمالاً در دوره صفوی) حدود 130 متر طول و 20/6 متر ارتفاع داشته است. پایه های این پل در کناره و میانه آن بر روی سطح سنگفرشی که به صورت سد کم ارتفاعی عمل می کرد ، قرار می گرفته که بقایای آن هنوز مشهود است. پل دارای دهانه هایی متعدد با ابعاد مختلف بوده که تعدادی اصلی و تعدادی فرعی بوده است. عرض دهانه های اصلی از جهت شمال به جنوب ، 10/3 ، 4 ، 20/5 و 80/5 متر بوده و ارتفاع پل در محل عریض ترین دهانه به حداکثر خود می‌رسیده است. قسمت جنوبی پل با قسمت شمالی به جهت پهنا و نوع ساخت کاملاً متفاوت است. پایه های قسمت جنوبی پل ، برای شکستن فشار آب در جهت مخالف جریان آب بصورت مثلثی و ظاهراً در جهت دیگر به صورت مدور شکل داده شده اند. با توجه به اینکه شالوده این پایه ها از سنگهای تراشیده به اشکال منظم ساخته شده است ، به نظر می‌رسد که قدیمی ترین بخش پل باشد. بر روی صخره های جنوبی پل یک برج دیده بانی ، احتمالاً به خاطر حفاظت از پل و جاده روی آن ، وجود داشته است.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.