پناهگاه صخره ای کنجی، خرم آباد

غار کنجی در جنوب شرقی دره و شهر فعلی خرم آباد در کمرکش کوه و در ارتفاع 1300 متری از سطح دریا قرار دارد، مساحت آن بیش از 200 متر مربع و ورودی کف خاکی آن حدود 2 متر قطر دارد. در دامنه و چشم انداز این غار دشتی وسیع با تپه های مصنوعی است. این غار فضای گنبدی شکل دارد و پناهگاه سنگی ارجنه در 1.5کیلومتری آن واقع است. غار کونجی در سال 1951 توسط هنری فیلد شناسایی شد و بازدید و حفاری آن توسط فرانک هول و کنت فلانری صورت گرفت؛ لایه نگاری در این غار به صورت لایه طبیعی صورت گرفت که در نتیجه آن 12 لایه شناسایی شد. قدمت آثار از جدید به قدیم شامل دوره های اوروک (هزاره چهارم ق.م.)، موسترین (پارینه سنگی میانی) و رسوبات اواخر دوره پلئیستوسن بود.

در سال 1969 میلادی جان اسپت غار کونجی را مورد حفاری مجدد قرار داد که در این حفاری که به روش شبکه بندی صورت گرفت آثار دوران برادوستین (پارینه سنگی جدید) و زارزین (فراپارینه سنگی) هم در غار پیدا شده اند که اکنون اثری از آنها نیست. ادوات سنگی به دست آمده در لایه موسترین از نظر ساخت و تکنیک با ادوات دوران موسترین در منطقه مدیترانه تا اندازه ای تفاوت داشته و از آن متمایز است.

بقایای استخوانی در اثر رطوبت موجود در غار کاملاً پوسیده شده بود ولی به نظر می رسد نوعی گورخر کوچک (onager) که در چراگاههای این دره زندگی می کرده، آذوقه ساکنین این غار در دوره موسترین را تامین می کرده است. فرانک هول نتیجه گرفت: "جانوران متعلق به اواخر دوره چهارم زمین شناسی در دره خرم آباد نشان دهنده محیط با آب و هوایی هستند که با امروز چندان فرقی نداشته و برای زندگی بسیار مناسب بوده است."

انتخاب این قسمت از دره خرم آباد برای اولین بار برای سکونت در 40 هزار سال پیش می تواند اهمیت این دره را نشان دهد همچنین توانایی انسان در کنترل طبیعت و محیط خویش و موقعیت دره که موفقیت انسان را در شکار به همراه داشت.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.