ساختار پر در پرندگان

پرها از یک برآمدگی اپیدرمى ساخته شده اند که نشانگر پوشش خارجى و بال و پر در پرندگان است. آنها خصوصیات برجسته و منحصر کننده رده پرندگان زنده ، مى باشند. دیگر theropoda ( گروهی از دایناسورها) همچنین داراى پر هستند.
      
پرها اندامهاى تشکیل شده پیچیده اى در مهره داران هستند: اندام هاى پوششى integumentary appendages که به وسیله تکثیر سلولهاى اپیدرمى یا لایه خارجى پوست که از پروتئین کراتین تشکیل شده اند. بتا کراتین در پرها ، منقارها ، ناخن ها ، فلسها ، صدفها و در خزندگان وجود دارد. این پروتئین باندهاى هیدروژن داخل صفحات بتا را ترک کرده و با یک پیچش بیشتر و صلیبى شکل در پلهاى عرضى دى سولفیدى یک ساختار یکنواخت و سخت تر از آلفا کراتین که در مو ها ، شاخ و سم پستانداران است ، تولید کرده.

پرها پرندگان را در برابر آب و دماى سرد عایق بندى مى کند. منحصرا پرها در بالها و دم نقش مهمى را براى کنترل در پرواز برعهده دارند. بعلاوه ، پرها بسیار سبک هستند ، پرو بال پرندگان در بال ها 2 یا 3 برابر بیشتر از استخوان بندى آنها ست ، بنابراین بیشتر استخوان ها توخالى و تشکیل شده از کیسه هاى هوایى هستند. الگوى رنگى براى استتار علیه صیادان در رفتار پرندگان و جستجو صیادان براى غذا است. درباره ماهى ها ، رنگ هاى بالا و پائین ممکن است براى صیادان در هنگام پرواز متفاوت باشد.

تفاوت هاى چشمگیرى در الگوى پرها و رنگ آن در دیمورفیسم جنسى در بیشتر گونه ها قابل توجیه نیست.

2 نوع اصلى پر داریم : vaned feather که قسمت بیرونى بدن را مى پوشاند و down feather که در قسمت هاى زیرین پرهاى vaned قرار دارند. پرهاى پنوسئوس pennuceous جزء پر هاى vaned هستند. همچنین contour feather هم نامیده مى شوند. پرهاى پنوسئوس در بالها و شاهپر دم که پرهاى پروازى در دم است ، وجود دارند. شکل معمولى پرهاى vaned از یک ساقه اصلى به نام راکیس ساخته شده است . راکیس به شاخه ها و یا قلابهایى جوش خورده است. این قلابها و شاخه ها ریشک نام دارند. ریشک ها داراى پایه هایى به نام ریشچه هستند که اتصال صلیبى دارند. کرک پرها به خاطر کمبود ریشچه ایجاد مى شوند. بنابراین ریشک ها آزادانه به هر طرف شناورند. آنها عمل عایق بندى حرارتى را به خوبى انجام مى دهند. در قسمت ساقه پر ، راکیس به یک لوله توخالى به نام کالاموس تبدیل شده است. که درون فولیکول پوست قرار گرفته است. ساختار dyck باعث ایجاد رنگهاى آبى و سبز در طوطى ها مى شود. که این ساختار بیشتر ناشى از یک پروتئین مناسب در خود پر است تا پیگمان ها ، که قبلا به اثر تین دایل tyndall effect شناخته شده است.

پرها گاهى در زمان پر ریزى جاى خود را با پرهاى جدید عوض مى کنند و از همان قسمت قبلى پرهاى جدید رشد مى کنند. بعضى از پرندگان به طور مکرر پودرى از پرهاى خود تولید مى کنند ، که به صورت ذرات ریز منظم در انتهاى ریشک ها دیده مى شوند. این ذرات پودر مانند بر روى بدن پرنده پاشیده شده است و عمل ناتراوا سازى را در پرندگان باعث مى شود. بیشتر پرندگان آبزى این پودر را تولید مى کنند.همچنین پرندگان باتلاقى براى رها یافتن از بوى بد از پراکنده کردن چربى بر روى پرهایشان استفاده مى کنند.

بریستل ها bristles سخت و خشن هستند ، پرهاى مخروطى به وسیله یک راکیس بزرگ اما با قلابهاى کم ایجاد شده اند ، rictatl bristles ، پرهاى اطراف چشم و منقار هستند. که عمل آنها مانند تقویت قدرت بینایى و ارتعاشات در پستانداران است.